Copernicium (Cn) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych, leżący w grupie 12 układu okresowego bezpośrednio pod rtęcią i z tego powodu nazywany także nieoficjalnie "eka-rtęcią" (eka-Hg). Nazwa pierwiastka została oficjalnie zatwierdzona przez IUPAC 19 lutego 2010 roku i pochodzi od nazwiska astronoma Mikołaja Kopernika.

Copernicium został po raz pierwszy uzyskany w laboratorium GSI w Darmstadt w Niemczech poprzez bombardowanie jonami cynku-70 ołowianej tarczy (tzw. "zimna" synteza, której nie należy mylić z zimną fuzją). Dokonał tego zespół naukowców, którym kierowali S. Hoffman, V. Ninov i F. P. Hessburger, w dniu 9 lutego 1996 roku. Reakcja jądrowa, w której został otrzymany izotop ²⁷⁷Cn copernicium ma postać:

W roku 2002 zespół Hoffmana poinformował o ponownym otrzymaniu copernicium. W każdym z tych eksperymentów zaobserwowano jeden atom pierwiastka o trwałości rzędu 1 s. Jednoznacznie zidentyfikowano go na podstawie łańcucha skorelowanych ze sobą rozpadów jądrowych (w tym przypadku sześciu rozpadów α) prowadzących do znanych wcześniej jąder. Interpretacja Hoffmana została potwierdzona dzięki syntezie copernicium z tych samych substratów przez japońską grupę naukowców K. Mority i współpracowników (2005, 2007). IUPAC oficjalnie uznała odkrycie niemieckich naukowców 10 czerwca 2009. Przed nadaniem obecnej nazwy pierwiastek ten nosił tymczasową nazwę ununbium (Uub), która pochodzi od liczby atomowej tego pierwiastka, zgodnie z nomenklaturą IUPAC.

W późniejszych eksperymentach izotop ²⁸³Cn o czasie życia rzędu kilku do kilkuset sekund otrzymany został przez zespoły z Dubnej i GSI w wyniku bombardowania jonami ⁴⁸Ca tarcz uranowych, plutonowych i kiurowych (tzw. "gorąca fuzja").

Otrzymanie copernicium w wyniku bombardowania tarczy wolframowej protonami o energiach rzędu wielu GeV, ogłoszone przez A. Marinova w roku 2003, zostało uznane za niepotwierdzone i wynikające prawdopodobnie z błędów aparaturowych. Rezultatów tych nie udało się powtórzyć w niezależnych laboratoriach.