Plemię - grupa spokrewnionych rodów zamieszkujących jeden obszar i połączona wspólnymi związkami ekonomicznymi. Ma ono świadomość bliskiego pokrewieństwa, posługuje się tym samym dialektem i jest połączone wyznawaniem tego samego kultu religijnego. Definicja "krewniacza" plemienia może być też, w niektórych przypadkach (np. plemiona słowiańskie), zastąpiona definicja terytorialną. W/g tej definicji plemię to lokalna wspólnota osadnicza złożona z kilku lub kilkunastu mniejszych wspólnot terytorialnych (np. w Polsce tą mniejszą wspólnota było opole).
Plemiona były rodzaj przedpaństwowej formy organizacji społeczeństw.

W warunkach słowiańskich organami plemienia były: wiec wolnych mężczyzn, starszyzna plemienna (złożona z naczelników rodów lub opoli/ żup/ wierwów), oraz wybieralny lub dziedziczny książę.

Wielkie plemię (zwane także związkiem plemiennym, związkiem plemion, lub szczepem) - związek kilku lub kilkunastu plemion połączonych więzami pochodzenia, religii lub zagrożenia zewnętrznego.

Wielkie plemiona mogły powstawać na skutek rozrostu liczebnego i rozpadu wcześniejszych plemion (wspólnota pochodzenia, religii i dialektu). Mogły też być efektem umowy sąsiadujących ze sobą plemion, stawiających sobie wspólne cele do osiągnięcia (gospodarcze, militarne). Trudno natomiast uważać za wielkie plemię państwo plemienne powstałe na skutek podboju okolicznych plemion przez plemię agresywne.

W warunkach słowiańskich organem wielkiego plemienia był wiec wielkoplemienny, złożony z przedstawicieli starszyzny plemion członkowskich. Jeśli wielkie plemię znajdowało się na wyższym stopniu rozwoju instytucjonalnego - na jego czele oprócz wiecu - stał wybieralny lub dziedziczy wódz, zwany wielkim księciem.