Wszystko - Bazylika św piotra na Watykanie

Strona startowa
Kontakt
Księga gości
Technika
Historia
Astronomia
Podział administracyjny
Państwo
Muzyka
Zwierzęta
Rośliny
Mitologia
Malarstwo
Wrestling
Piłka Nożna
Zespół muzyczny
Film
Kabaret
Partia Polityczna
Polityka
Siły Zbrojne, Wojsko
Zasoby naturalne
Medycyna
Papież
Religia, Związek wyznaniowy
Firma, Przedsiebiorstwo, Koncern, Korporacja, Spółka
Serial Telewizyjny, Telenowela
Hutnictwo
Plemię, Wielkie Plemię
Wieżowiec
Rolnictwo
Czasopismo, Gazeta
Święci, Błogosławieni i Słudzy Boży
Literatura
Miasto, Wieś, Osada
Pisarz; Poeta; Dramaturg
Imię
Książęta, Królowie,Cesarze, Prezydenci, Premieerzy, Ministrowie, Politycy
Rody,Dynastie
Gra komputerowa
Kościół (budynek) i Cerkiew (budybek)
=> Bazylika Grobu Świętego
=> Dominus flevit
=> Kolegiata Wszystkich Świętych w Kolbuszowej
=> Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie
=> Bazylika św piotra na Watykanie
=> Kościół św. Andzeja w Krakowie
=> Kościół św Anny w Krakowie
Narkotyk
Transatlantyk (statek)
Fantastyka
Chemia
Fundacja
Skoki Narciarskie
Zamek, pałac
Stadion, Hala
Wielka Rzeczpospolita
Chorby
Sporty Walki, sztuki walki
Reality Show
Synagoga
Ankiety
Portal Internetowy, Strona intrnetowa
Organizacja, początki, początki,teologia i liturgia
Aktor, Muzyk, Kompozytor, Producent filmowy, Producent muzyczny, Dialogista
Uniwersytet, Politecjnika, Akademia, Szkoła wyższa
Album, Singiel
Filozofia
Telewizja publiczna, Telewizja
Patriarcha
Matematyka, Logika
Język (mowa)
Kopalnie
Prawo
Informatyka
Szkoła Podstawowa, Gimnazjum, Liceum Ogólnokrzałcące, Technikum, Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Liceum Profilowane
Dziennikarz, Publicysta,
Fizyka
Biologia
Ekonomia
Elektrownia, Elektrociepłownia, Ciepłownia
Zakon
Charakterystyki postaci
Psychologia, Psychiatria, Seksuologia
Komiks
Rzemiosło
Fikcyjne Organizacje i Organy władzy
Skala Termometryczna
Gatunek Muzyczny
Fikcyjne Konflikty zbrojne i bitwy
Waluta
Zawód
Architektura
Inżynieria
Plac, Rynek
Meczet
Kopalnia
Cmentarz, Kirkut, Mizar
Klasztor, Monastyr, Ławra, Klasztor buddyjski
Pisarz, Poeta, Dramaturg
Boks
Karty do gry



 

Bazylika św. Piotra na Watykanie (wł. San Pietro in Vaticano) – zbudowana w latach 1506-1626 rzymskokatolicka bazylika na placu św. Piotra na Watykanie.

To drugi co do wielkości kościół na świecie (powierzchnia: 23 000 m²; większą świątynią jest tylko Bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro powierzchnia: 30000 m²) i jedno z najważniejszych świętych miejsc chrześcijaństwa.

Wedle tradycji bazylika stoi na miejscu ukrzyżowania i pochówku św. Piotra, uznawanego za pierwszego papieża – jego grób leży pod głównym ołtarzem. W bazylice i w jej podziemiach znajdują się także groby innych papieży, w tym Jana Pawła II.

Historia budowli 

Figura św. Piotra we wnętrzu bazyliki
Wnętrze Bazyliki św. Piotra
Watykan – św. Jan na medalionie pod kopułą bazyliki
Widok wnętrza kopuły
Zaznaczona długość Bazyliki NMP w Gdańsku
Kolumnada Berniniego na Placu św. Piotra
Detal attyki – Kolumnada Berniniego
Widok na Bazylikę św. Piotra z Mostu św. Anioła

Bazylika wczesnochrześcijańska 

Bazylika została zbudowana przez Konstantyna Wielkiego ok. 324 r. jako świątynia memorialna nad grobem świętego Piotra. Była to duża (122,0 x 64,0 m), pięcionawowa bazylika zakończona poprzeczną nawą – transeptem z przylegającą do niej absydą w osi nawy głównej. Od wschodu poprzedzało ją duże atrium z fontanną umieszczoną w jego części centralnej (z fontanny zachowała się rzeźba szyszki pinii umieszczona w niszy na dziedzińcu Szyszki na Watykanie).

Bazylika, położona poza murami Rzymu, stała się miejscem pielgrzymek dla wyznawców chrześcijaństwa. Po jej ograbieniu przez arabskich piratów (w 846) papież Leon IV podjął decyzję o otoczeniu bazyliki i przylegających do niej budynków murem obronnym. W ten sposób powstało tzw. "miasto leonowe".

Nowa bazylika 

Na początku XVI wieku, papież Juliusz II, podjął decyzję o zburzeniu grożącej zawaleniem bazyliki z czasów Konstantyna i zbudowaniu w tym miejscu nowej świątyni. Zadanie powierzył Donato Bramantemu, który zaprojektował świątynię na planie centralnym krzyża greckiego z kopułą nad przecięciem naw. Budowę rozpoczęto w 1506 r. Po śmierci Bramantego (1514), budowę kontynuował Rafael wraz z pomocnikiem Bramantego – Guliano da Sangallo. Rafael zaproponował zmianę w projekcie z planu centralnego na bazylikę z podłużną nawą główną. Prace przerwała jego przedwczesna śmierć w 1516 r. Na jego miejsce pojawił się Baldassare Peruzzi, który ponownie zmienił koncepcję bazyliki, wracając do układu budowli centralnej. Musiał się również zmierzyć z innym problemem – układ kolumn pod kopułą okazał się być zbyt słabym i zaczął pękać. Peruzzi rozwiązał to przez pogrubienie kolumn i dostawienie dodatkowych filarów. Niestety i jego kariera, jako budowniczego bazyliki św. Piotra kończy się dość szybko, a dokładniej w 1527 Sacco di Roma, gdy to fundusze przeznaczone na konstrukcje kościelne mocno ubożeją. Po kilku miesiącach budowniczym zostaje Antonio da Sangallo. Sangallo młodszy chce jednak zmienić koncepcję bazyliki, wydłużając całość w jedną stronę, oraz wprowadzeniem elewacji dwu-wieżowej.

Kolejną osobą odpowiedzialną za budowę bazyliki został Michał Anioł (1546), który stworzył nowy (i w znacznym stopniu ostateczny) późnorenesansowy projekt kościoła, mający najwięcej wspólnego z projektem Bramantego z 1505 r. W porównaniu z Bramantem projekt Michała Anioła cechuje większa zwartość i jednolitość planu oraz monumentalizm elewacji, zdradzający związki z architekturą starożytnego Rzymu. Po objęciu kierownictwa Michał Anioł rozpoczął budowę trzech absyd i kopuły. Prace prowadził do śmierci, czyli do 1564 r. W tym czasie ukończono budowę absydy z lewej strony bazyliki oraz bęben kopuły.

Dzieło Bramantego, Rafaela i Michała Anioła było kontynuowane przez architektów Pirro Ligorio, Vignolę, Giacomo della Porta (który w 1590 ukończył kopułę według projektu Michała Anioła), Domenico Fontana, Giovanni Fontana i Carlo Maderno (od 1605). Ten ostatni na polecenie papieża Pawła V zmienił plan kościoła na krzyż łaciński dobudowując podłużną nawę od wschodu oraz zaprojektował obecną fasadę od strony placu św. Piotra, utrzymaną w duchu baroku.

Bazylika św. Piotra została konsekrowana 18 listopada 1626 przez papieża Urbana VIII. Przez wiele lat był to największy kościół chrześcijański.

Wymiary bazyliki

  • długość zewnętrzna - ponad 211,00 m;
  • długość wewnętrzna - 186,00 m;
  • długość nawy poprzecznej - 137,50 m;
  • szerokość nawy głównej - 27,00 m
  • wysokość nawy głównej - 46,00 m.

Wymiary kopuły

  • ciężar całkowity - ok. 14000 ton;
  • wysokość zewnętrzna (od poziomu ulicy do wierzchołka krzyża na kopule) - 133,30 m;
  • wysokość wewnętrzna (od posadzki do brzegu latarni): 117,57 m;
  • średnica zewnętrzna - 58,90 m;
  • średnica wewnętrzna: m 41,50

 

Wnętrze bazyliki

Przedsionek

Kościół poprzedza przedsionek, którego głębokość wynosi 13,0 m. Front kościoła to 13,0 m fasada przedsionka zaprojektowana przez Carlo Maderno. Nad wejściem znajduje się sala połączona z pałacem papieskim. Z środkowego balkonu tej sali nowo wybrany papież udziela błogosławieństwa Urbi et Orbi – Miastu i Światu. Fasadę wieńczą rzeźby przedstawiające 11 apostołów (brakuje tylko św. Piotra), Jana Chrzciciela oraz ustawiona w części centralnej, figura Chrystusa. Na sklepieniu przedsionka, w środkowej części, umieszczono mozaikę Giotta Navicella pochodzącą z pierwszej bazyliki. Mozaika przedstawia Chrystusa ratującego łódź apostołów na wzburzonym morzu.

Z przedsionka do wnętrza bazyliki prowadzi pięcioro drzwi, z których środkowe ozdobione płaskorzeźbami z scenami z życia i śmierci św. Piotra zostały wykonane na polecenie Eugeniusza IV, w XV wieku przez Filarete do pierwszej bazyliki. Drzwi skrajne po prawej stronie to Święta Brama otwierana z okazji roku świętego. Zdobią je płaskorzeźby z scenami z Ewangelii oraz przedstawienie otwarcia Bramy w 1950 r. przez papieża Piusa XII. (Brama została wykonana przez Vico Consorti na zamówienie Piusa XII o otwarta po raz pierwszy 24 grudnia 1949). Brama od strony bazyliki jest niewidoczna, zasłania ją mur, który zostanie zburzony a brama otwarta dopiero po ogłoszeniu kolejnego jubileuszu roku świętego. Drzwi skrajne po lewej stronie to Brama Śmierci, wykonana przez Giacomo Manzu w 1964.

Część centralna

W centralnej części kościoła, pod kopułą, znajduje się ołtarz główny, tzw. papieski, nad nim wykonany z brązu barokowy baldachim zaprojektowany przez Berniniego na polecenie papieża Urbana VIII. Brąz do wykonania konfesji św. Piotra pochodzi z belkowania przedsionka rzymskiego Panteonu. Cztery kolumny podtrzymujące baldachim o wysokości 28,0 m mają charakterystyczne dla baroku skręcone trzony. Ołtarz znajduje się ok. 7,0 m nad grobem św. Piotra (według badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 1939-1950). Od ołtarza prowadzi zejście do Krypty św. Piotra (niedostępne dla zwiedzających). Cztery masywne filary podtrzymują kopułę o średnicy 42 m. Jej wnętrze podzielone zostało na ułożone promieniście pola i ozdobione mozaikami Cavaliera d'Arpino. Z poziomu posadzki najwyraźniej widoczne są podobizny czterech ewangelistów znajdujące się na pendentywach. We wnętrzu latarni wieńczącej kopułę zbudowany został balkon dostępny dla zwiedzających.

Po prawej stronie ołtarza papieskiego znajduje się XIII-wieczny brązowy posąg Błogosławiącego św. Piotra, dzieło Arnolfo di Cambio. W niszach filarów podtrzymujących kopułę umieszczono figury świętych: Longina, Heleny (matki Konstantyna Wielkiego), Weroniki i Andrzeja Apostoła. Pod figurami św. Longina i św. Andrzeja znajdują się zejścia do Grot Watykańskich, w których znajdują się sarkofagi papieskie i kaplice. W krypcie konfesji św. Piotra widoczny jest grób św. Piotra.

W absydzie kończącej część prezbiterialną, w otoczeniu pomników Pawła III i Urbana VIII znajduje się ołtarz zwany Katedrą św. Piotra. W centralnej jego części umieszczono brązowy tron (katedrę), w którego wnętrzu umieszczono drewniany tron pochodzący z przełomu XII-XIII wieku (jak ustalono podczas badań wykonanych w 1974 r.). Według tradycji miał to być jednak tron używany przez samego św. Piotra. Katedrę otaczają rzeźby przedstawiające ojców kościoła: św. Ambrożego, św. Augustyna, św. Atanazego i św. Jana Złotoustego. Powyżej umieszczono witraż wyobrażający Ducha Świętego. Ołtarz został wykonany w 1665 przez Berniniego.

Nawę główną bazyliki przekrywa sklepienie kolebkowe ozdobione kasetonami. Na posadzce zaznaczono długość największych kościołów chrześcijańskich. W połowie długości nawy widnieje odległość 103,5 m odnosząca się do jedynego, uhonorowanego w ten sposób, polskiego kościoła – Bazyliki Mariackiej Wniebowzięcia NMP w Gdańsku.

Obejście 

Ramiona transeptu z prezbiterium łączy obejście. Po lewej stronie umieszczony jest monumentalny pomnik modlącego się Aleksandra VII. Poniżej umieszczono symboliczne postacie uosabiające m.in. śmierć i prawdę. Jest to dzieło Berniniego.

W głębi obejścia, na prawo od nagrobka Aleksandra VII, znajduje się ołtarz pochodzący z pierwszej, konstantyńskiej bazyliki, z postacią Matki Boskiej, Matki Kościoła. Tytuł ten został nadany w 1964 r. przez Pawła VI. Dalej płaskorzeźba ołtarza z połowy XVII wieku przedstawiająca Attylę pod Rzymem. Jest to ołtarz Leona Wielkiego, pierwszego papieża pochowanego w bazylice konstantyńskiej.

Kaplice 

Do naw bocznych przylegają liczne kaplice. W pierwszej od wejścia po prawej stronie kościoła jest umieszczona Pietà watykańska. Od czasu uszkodzenia rzeźby przez szaleńca osłania ją kuloodporna szyba. Rzeźba została wykonana w 1498 r. przez 24-letniego, nieznanego jeszcze wtedy Michała Anioła. Na szarfie widnieje ledwo widoczny napis: Michael Angelus Bonarotus Florentinus faciebat ("wykonał Michał Anioł Buonarroti Floreńczyk"). Napis został umieszczony przez samego mistrza, który zorientował się, że jego dzieło przypisywane jest innym twórcom a jego nazwiska nikt nie zna.

Za wnęką, w której umieszczona jest Pietà, znajduje kaplica Krucyfiksu, w której można zobaczyć średniowieczny krucyfiks, dzieło Pietro Cavalliniego. Naprzeciw tej kaplicy umieszczony jest pomnik królowej Szwecji – Krystyny Wazy, która pod koniec życia przeszła na wiarę katolicką, osiadła w Rzymie i po śmierci (1689) została pochowana w podziemiach bazyliki. Kolejne kaplice to: św. Sebastiana, Sakramentu (mająca połączenie z pałacem papieskim). Po stronie lewej, na wysokości pomnika królowej Krystyny znajduje się pomnik Marii Klementyny Sobieskiej, wnuczki Jana III Sobieskiego oraz pomnik jej męża Jakuba Stuarta i dwóch ich synów: Karola Edwarda i Henryka Benedykta, kardynała.

Archiprezbiterzy Bazyliki Watykańskiej


  • Giovanni (1053)
  • Deusdedit (1092)
  • Azzo (1103-1104)
  • Rustico (ca.1128-1131)
  • Griffone (1138-1139)
  • Pietro (ca.1140?-1144)
  • Bernard (ca.1145?-1176?)
  • Giovanni da Sutri (ca.1176-1180)
  • Ugo (ca.1191?-1206?)
  • Guido Pierleone (ca.1206-1228)
  • Stefano Normandis dei Conti (1229-1254) 
  • Riccardo Annibaldi (1254-1276) 
  • Giovanni Gaetano Orsini (później papież Mikołaj III) (1276-1277) 
  • Matteo Orsini Rosso (1288-1305) 
  • Napoleone Orsini Frangipani (1306-1342) 
  • Annibaldo di Ceccano (1342-1350) 
  • Guillaume de La Jugie (1362-1365) 
  • Rinaldo Orsini (1366-1374) 
  • Hugues de Saint-Martial (1374-1378) 
  • Philippe d'Alençon (1378-1397)
  • Cristoforo Maroni (1397-1404) 
  • Angelo Acciaioli (1404-1408) 
  • Antonio Calvi (1408-1411)
  • Pedro Fernandez de Frias (1412-1420) 
  • Antonio Correr (1420-1434) 
  • Giordano Orsini (1434-1438) 
  • Julian Cesarini (1439-1444) 
  • Pietro Barbo (później papież Paweł II) (1445-1464) 
  • Richard Olivier (1464-1470) 
  • Giovanni Battista Zeno(1470-1501) 
  • Juan López (1501)
  • Ippolito d'Este (1501-1520) 
  • Marco Cornaro (1520) 
  • Franciotto Orsini (1520-1530) 
  • Francesco Cornaro (1530-1543)
  • Alessandro Farense (1543-1589) 
  • Giovanni Evangelista Palotta (1589-1620)
  • Scipione Caffarelli-Borghese (1620-1633)
  • Francesco Barberini (1633-1667) 
  • Carlo Barberini(1667-1704) 
  • Francesco Nerli (1704-1708) 
  • (1708-12 wakat)
  • Annibale Albani (1712-1751) 
  • Henry Benedict Stuart (1751-1807)
  • Romoaldo Braschi-Onesti (1807-1817) 
  • Alessandro Mattei (1817-1820) 
  • Pietro Francesco Galleffi (1820-1837)
  • Giacomo Giustiniani (1837-1843)
  • Mario Mattei (1843-1870)
  • Niccola Clarelli Parracciani (1870-1872)
  • Edoardo Borromeo (1872-1881)
  • Edward Henry Howard (1881-1892)
  • Francesco Ricci Paracciani (1892-1894)
  • Mariano Rampolla del Tindaro (1894-1913)
  • Rafael Merry del Val y Zulueta (1914-1930)
  • Eugenio Pacelli (później papież Pius XII) (1930-1939)
  • Federico Tedeschini (1939-1959)
  • Domenico Tardini (1959-1961)
  • Paolo Marella (1961-1983)
  • Aurelio Sabattani(1983-1991)
  • Virgilio Noè (1991-2002)
  • Francesco Marchisano (2002-2006)
  • Angelo Comastri (od 2006)

Pozostałe bazyliki papieskie w Rzymie 

Oprócz bazyliki św. Piotra w Rzymie znajdują się jeszcze trzy inne kościoły mające tytuł bazyliki papieskiej (dawniej nazywane patriarchalnymi). Są to:

  • Bazylika św. Jana na Lateranie
  • Bazylika św. Pawła za Murami
  • Bazylika Santa Maria Maggiore
Dzisiaj stronę odwiedziło już 23 odwiedzający (366 wejścia) tutaj!
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja