Ruch Palikota (Ruch PL, RP) – polska lewicowo-liberalna partia polityczna założona przez Janusza Palikota, zarejestrowana 1 czerwca 2011 (po tym, jak zarejestrowanej 22 października 2010 partii założonej przez tego polityka Ruch Poparcia zagroziło wykreślenie z ewidencji). Ugrupowanie posiada klub poselski w Sejmie VII kadencji. Przy partii działa stowarzyszenie Ruch Poparcia Palikota (zarejestrowane 18 października 2010), na czele którego stoi Armand Ryfiński. Partia wydaje gazetę "Po Prostu Polska". W ugrupowaniu działają w większości osoby niezaangażowane dotychczas w działalność polityczną, jak również działacze związani wcześniej z innymi partiami (głównie z Sojuszem Lewicy Demokratycznej i Platformą Obywatelską). Przez część politologów Ruch określany jest jako ugrupowanie populistyczne.


Historia Ruchu
Stowarzyszenie i pierwsza partia

W lipcu 2010, po kontrowersyjnych wypowiedziach posła Platformy Obywatelskiej Janusza Palikota na temat katastrofy lotniczej w Smoleńsku, które zaowocowały m.in. wnioskiem eurodeputowanego PO Filipa Kaczmarka o wykluczenie posła z partii, zapowiedział on powołanie Ruchu Poparcia Palikota. Następnie zadeklarował utworzenie na bazie ruchu stowarzyszenia[7]. Wniosek o rejestrację stowarzyszenia Janusz Palikot złożył 20 sierpnia.

W kongresie Ruchu Poparcia Palikota z 2 października 2010 wzięło udział kilka tysięcy osób. Podczas kongresu przemawiali jako paneliści m.in. Ryszard Kalisz, Magdalena Środa, Manuela Gretkowska i Kazimierz Kutz. Janusz Palikot przedstawił 15 postulatów swojego ugrupowania (o charakterze antyklerykalnym, urzędniczym i parlamentarnym).

6 października Janusz Palikot złożył rezygnację z członkostwa w Platformie Obywatelskiej oraz w klubie parlamentarnym tej partii[9], stając się posłem niezrzeszonym. Zapowiedział złożenie mandatu poselskiego, co uczynił ostatecznie w styczniu 2011[10].

18 października stowarzyszenie Ruch Poparcia Palikota zostało zarejestrowane[11], a cztery dni później zarejestrowano partię polityczną o nazwie Ruch Poparcia[12]. Przystąpił do niej m.in. Piotr Tymochowicz. Ugrupowanie nie złożyło w 2011 do Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych w 2010[13], co upoważniało PKW do złożenia wniosku o wykreślenie tego ugrupowania z ewidencji partii politycznych.

5 maja 2011 Janusz Palikot złożył w sądzie wniosek o rejestrację nowej partii Ruch Palikota, która została zarejestrowana 1 czerwca tego samego roku (Ruch Poparcia został później wyrejestrowany). 2 lipca 2011 odbył się pierwszy kongres partii, na którym m.in. wybrano władze, a także przedstawiono program ugrupowania. Przewodniczącym partii został Janusz Palikot, a wiceprzewodniczącymi Artur Dębski i Łukasz Piłasiewicz.

Janusz Palikot

W wyborach parlamentarnych w 2011 Ruch Palikota zarejestrował listy kandydatów do Sejmu we wszystkich okręgach wyborczych, jednak nie wystawił kandydatów do Senatu. Na listach ugrupowania znalazło się wielu działaczy RACJI Polskiej Lewicy, a także m.in. przedstawiciel Partii Demokratycznej. Z ramienia Ruchu Palikota startowała także m.in. grupa działaczy LGBT. W wyborach partia uzyskała 10,02% głosów, wprowadzając do Sejmu 40 posłów[18], z których większość nie była znana z wcześniejszej działalności politycznej.

Jeszcze przed rozpoczęciem nowej kadencji z Ruchem Palikota związał się poseł SLD Sławomir Kopyciński, który zadeklarował przystąpienie do klubu poselskiego Ruchu i został jednym z wiceszefów klubu parlamentarnego. Pozostałymi wiceprzewodniczącymi zostali Robert Biedroń, Jerzy Borkowski, Anna Grodzka i Tomasz Makowski, a rzecznikiem prasowym Andrzej Rozenek. Szefem klubu został Janusz Palikot[19]. 8 marca 2012 klub Ruchu Palikota zasilił dotychczasowy poseł PO Łukasz Gibała[20].
Program[edytuj]

Wśród 35 postulatów ugrupowania znalazły się m.in. wprowadzenie podatku liniowego, obniżenie deficytu budżetowego, ograniczenie biurokracji, promowanie przedsiębiorczości, podniesienie wieku emerytalnego poprzez wzrost świadczenia za dłuższą pracę, zaprzestanie nauczania religii w szkołach, liberalizacja ustawy dotyczącej aborcji, finansowanie z budżetu państwa metody in vitro, wprowadzenie rejestrowanych związków partnerskich, dostosowanie płacy do pracy, parytety płci na listach wyborczych, wprowadzenie jednomandatowych okręgów wyborczych do Sejmu, likwidacja Senatu, połączenie ZUS i KRUS, przekazywanie 1% PKB na kulturę, wprowadzenie "zasady milczącej zgody", legalizacja tzw. miękkich narkotyków, zmniejszenie wydatków na siły zbrojne do 1% PKB, a także zaniechanie udziału w misjach wojskowych[21].
Posłowie VII kadencji[edytuj]Maciej Banaszak
Piotr Bauć
Robert Biedroń
Bartłomiej Bodio
Jerzy Borkowski
Artur Bramora
Jan Cedzyński (RACJA Polskiej Lewicy)
Piotr Chmielowski
Artur Dębski
Marek Domaracki
Dariusz Dziadzio
Wincenty Elsner
Łukasz Gibała, wybrany z listy Platformy Obywatelskiej
Artur Górczyński
Anna Grodzka
Michał Kabaciński
Adam Kępiński
Krzysztof Kłosowski
Henryk Kmiecik
Sławomir Kopyciński, wybrany z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej
Roman Kotliński (reprezentant RACJI Polskiej Lewicy) Łukasz Krupa
Jacek Kwiatkowski
Andrzej Lewandowski
Tomasz Makowski
Małgorzata Marcinkiewicz
Maciej Mroczek
Jacek Najder
Wanda Nowicka – wicemarszałek Sejmu
Michał Pacholski
Janusz Palikot – szef klubu
Wojciech Penkalski
Andrzej Piątak
Zofia Popiołek
Marek Poznański
Andrzej Rozenek
Adam Rybakowicz
Armand Ryfiński
Paweł Sajak
Marek Stolarski
Halina Szymiec-Raczyńska
Maciej Wydrzyński