Piotr (ze staroczes. Petrъ, które z łac. Petrus od gr. πετρος, petros - skała) – chrześcijańskie imię męskie pochodzenia grecko-łacińskiego. Wywiedzione od przydomku Szymona apostoła nadanego mu przez Jezusa Chrystusa (aram. Kefas). Jest to obecnie trzecie co do popularności imię w Polsce, a pierwsze wśród imion męskich (stan na marzec 2009), noszone przez ponad 676 tys. osób. Są w Polsce także osoby o żeńskim imieniu Piotra.

Geneza 

Imię pochodzi z Nowego Testamentu. Według apostoła Jana Jezus przepowiedział nadanie tego nowego imienia Szymonowi już przy okazji jego pierwszego spotkania z Nauczycielem (J 1,42). Proroctwo to spełniło się z chwilą, gdy Szymon jako pierwszy spośród apostołów otrzymał ponadnaturalne objawienie mesjaństwa Jezusa. Z tej właśnie przyczyny Jezus nazwał go Kamieniem lub Głazem tworzącym część fundamentalnej skały, którą jest osobiste, pochodzące od samego Boga, objawienie Jezusa jako Mesjasza (Mt 16,18).

Imię 'Πετρος' jest czasami tłumaczone jako 'Skała', co w języku polskim oznacza z reguły wielki kamienny masyw. W grece wyraz ten zawsze oznaczał duży kamień, głaz lub fragment skały, zaś dla masywu skalnego używano innego słowa - 'πετρα'.

Polska forma Piotr z "o" zamiast "e" jest regularną zmianą spowodowaną przez tzw. przegłos polski (por. też np. kościół z łac. castel.)