Skala Fahrenheita to jedna ze skal pomiaru temperatury (skala termometryczna) stosowana w niektórych krajach anglosaskich.
Skalę zaproponował Daniel Gabriel Fahrenheit studiując pracę Ole Rømera o jego skali. Później spotkał się z Ole osobiście i przedyskutowali sprawę skali Rømera. Gabriel zaczął prace nad nową skalą na podstawie tamtej. Na punkt zerowy skali wyznaczył on najniższą temperaturę zimy 1708/1709 zanotowaną w Gdańsku(jego rodzinnym mieście). 100° miało być temperaturą jego ciała. Na skutek błędów (miał wtedy stan podgorączkowy) skala się "przesunęła" i 100°F oznaczało 37,8°C.
Od 1724 definicję zmieniono na:
- 0°F – temperatura mieszaniny wody i lodu z salmiakiem lub solą,
- 32°F – temperatura mieszaniny wody i lodu (temperatura topnienia lodu).
Na termometrze rtęciowym skala Fahrenheita jest liniowa ze względu na stały współczynnik rozszerzalności temperaturowej rtęci.
Przeliczanie:
Obecnie skala Fahrenheita stosowana jest przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, w innych krajach częściej stosuje się skalę Celsjusza.