Łaciński Kościół katolicki, Rzymski Kościół katolicki, Kosciół rzymskokatolicki, Kościół katolicki obrządku łacińskiego, Zachodni Kościół katolicki – największa liczebnie część Kościoła katolickiego, mająca własną, odrębną tradycję liturgiczną oraz własną i odrębną strukturę. Głową Kościoła rzymskokatolickiego jest biskup Rzymu czyli papież.

Nazwa

Katolicki – jest odniesieniem do doktryny łączącej tę część chrześcijaństwa, która po schizmie wschodniej (1054) miała wyróżnić go od prawosławia, a po reformacji (1517) również od protestantyzmu.

Rzymski – jest odniesieniem do tradycji pentarchiatu. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Rzym stanowił jeden z podstawowych ośrodków religijnych zwanych patriarchatami, na których czele, zgodnie z ówczesną organizacją stał patriarcha. Do Benedykta XVI tytuł Patriarchy był jednym ze zwyczajnych tytułów papieża.

Łaciński – jest odniesieniem do tradycji liturgicznej. Każdy z patriarchatów w pierwszych wiekach chrześcijaństwa ukształtował własne formy liturgiczne, które dotyczyły nie tylko samego języka, ale również w ogóle obrzędów. Liturgia łacińska stała się wyraźnym wyróżnikiem po Soborze trydenckim (1545-1563), kiedy pierwszy raz skodyfikowano ją i uczyniono uniwersalną dla całego Kościoła. Ostatnia reforma rytu liturgicznego odbyła się za sprawą Soboru Watykańskiego II.

Zachodni – jest pojęciem mającym wyróżnić wspólnotę we wnętrzu samego Kościoła katolickiego i odróżnić ją od katolickich Kościołów wschodnich.

Charakterystyka

Organizacja 

Struktura Kościoła rzymskokatolickiego jest ściśle hierarchiczna tak jak wszystkich Kościołów katolickich. Podstawową komórką organizacyjną jest parafia. Parafie tworzą diecezje, na których czele stoi biskup. Biskup diecezji rzymskiej jest jednocześnie głową Kościoła rzymskokatolickiego (jak również katolickiego). Biskupi diecezji podlegaja wyłącznie papieżowi, ale jednoczą się dla wspólnej pracy w konferencje lub synody. Wbrew obiegowej opinii sobór nie jest zgromadzeniem właściwym dla Kościoła rzymskokatolickiego, ale dla Kościoła katolickiego.

Całość organizacji Łacińskiego Kościoła katolickiego zawarta jest w Kodeksie prawa kanonicznego, który jest podstawowym dokumentem prawnym wspólnoty. Ostatnia redakcja Kodeksu miała miejsce w 1983.

Duchowieństwo 

W Kościele rzymskokatolickim, tak jak w całym Kościele katolickim obowiązują trzy stopnie kapłaństwa: diakonat, prezbiterat i episkopat. Cechą wyróżniającą duchownych łacińskich od innych duchownych katolickich jest obowiązkowy celibat dla prezbiterów.

Liturgia 

Ryt łaciński rożni się od stosowanych w innych Kościołach katolickich. Obecnie obowiązująca formą liturgiczną jest tzw. Novus Ordo Missae opracowane po Soborze Watykańskim II. Wcześniej obowiązującym był ryt trydencki, który nadal może być stosowany. Ryt trydencki był pierwszym ujednoliceniem form liturgicznych w Kościele rzymskokatolickim.

Wbrew powszechnej opinii nadal językiem obowiązującym w liturgii rzymskokatolickiej jest łacina. Wprowadzenie języków narodowych do liturgii ma formę rozwiązania dozwolonego.