Szyizm (od arab. شيعة علي, si'at Ali – stronnictwo Alego) – obok sunnizmu i charydżyzmu stanowi jeden z trzech głównych nurtów współczesnego islamu, drugi po sunnizmie co do liczby wyznawców.

Szyici nie uznają trzech pierwszych kalifów. Rozdział od sunnitów dokonał się w wyniku sporu o władzę po śmierci kalifa Alego. Szyici nie uznali nowego kalifa. Prawowitymi następcami Mahometa dla szyitów są jedynie potomkowie Alego i córki proroka, Fatimy, to jest Alidzi. Szyici w większości dogmatów wiary jak i praktyk religijnych nie różnią się od sunnitów, jednak (z wyjątkiem zajdytów) uważają że pełni objawienia można dostąpić jedynie za pośrednictwem imama z rodu Alidów, który na końcu świata objawi się jako mahdi.

Pierwotnie szyizm był wyznawany głównie przez muzułmanów pochodzenia arabskiego, ale za panowania dynastii Safawidów (1501-1773) doszło do nieomal całkowitej szyizacji Iranu. W chwili obecnej wpływy szyizmu utrzymują się głównie na terytorium dawnej Persji (90-96%), w Iraku (56-61%) i Libanie (ok. 30%). Z szyizmu wywodzą się takie nurty religijne jak Druzowie, Alewizm, Alawizm (nusajryzm), babizm, bahaizm i jazydyzm. Najbardziej znanym szyitą w XX wieku był ajatollah Ruhollah Chomeini.

W Polsce często używa się określenia szyizm na będący jego odłamem imamizm. Mniejszość szyicka zamieszkuje także Polskę.

Gałęzie szyizmu

• imamici – największa grupa, uznająca pierwszych 12 imamów
  • Ali ibn Abi Talib
  • Hasan ibn Ali (zm. ok. 669)
  • Husajn ibn Ali
  • Ali ibn Husajn (zm. 713)
  • Muhammad al-Bakir (zm. ok. 733)
  • Dżafar as-Sadik
  • Musa al-Kazim (745 - 799)
  • Ali ar-Rida (zm. 818)
  • Muhammad at-Taki (zm.835)
  • Ali an-Naki (zm. 868)
  • Al-Hasan al-Askari (zm. 837)
  • Muhammad al-Mahdi (zgodnie z wiarą imamitów miał zniknąć w niewyjaśnionych okolicznościach w Samarze i powróci aby zbawić ludzi jako Mahdi
• ismailici
• zajdyci

Najważniejszym szyickim świętem jest Aszura.