Uranos (gr. Οὐρανός Ouranós, łac. Caelus, „niebo”) – bóg i uosobienie nieba w mitologii greckiej.
Pierwszy władca świata i jedno z najstarszych bóstw. Bez udziału innej istoty poczęła go i urodziła Gaja (Ziemia), która stała się jego małżonką. Wspólnie spłodzili kolejne pokolenia bogów. Z ich związku na świat przyszli kolejno:
- Hekatonchejrowie:
- Ajgajon (Briareus)
- Gyges
- Kottos
- Cyklopi:
- Arges
- Steropes
- Brontes
- Tytani i tytanidy:
- Okeanos
- Kojos
- Hyperion
- Krios
- Japet (Japetos)
- Kronos
- Tetyda (Tetys)
- Rea
- Temida (Temis)
- Mnemosyne
- Fojbe (Febe)
- Teja
Uranos, lękając się siły oraz potęgi sturękich i cyklopów, strąca ich wszystkich do Tartaru. Gaja, nie chcąc dopuścić do tego, by tytani również zostali tam zesłani, wraz z nimi organizuje spisek przeciwko Uranosowi. Gdy ten zesłał nocną porę, by zaznać miłości z Ziemią, wszyscy jego synowie i córki rzucili się na niego, natomiast najmłodszy z nich, Kronos, otrzymanym od Gai sierpem, odciął ojcu jądra i wrzucił je do morza. W buncie tym nie wziął udziału najstarszy z tytanów, Okeanos. Z wsiąkających w ziemię większych kropel krwi powstały boginie zemsty erynie, natomiast mniejsze krople dały życie nimfom opiekującym się jesionami (nimfy "Jesionowe" - meliady), później Gaja urodziła także, dzięki tej krwi, potężne plemię gigantów. Krew która spadła do morza i połączyła się z morską pianą stworzyła Afrodytę. Uranos stracił władzę nad światem i od tej pory nie może już panować nad Gają, być może jest to symboliczne oddzielenie Nieba od Ziemi. Uranos jako bóstwo usuwa się w cień. Jego miejsce zajmuje najmłodszy syn i główny uczestnik buntu, Kronos. Uranos pojawia się jeszcze w mitologii: pogodzony ze swą małżonką Gają pomaga córce, tytanidzie Rei, urodzić i wychować jej najmłodsze dziecko, Zeusa, przyszłego króla bogów. Gdy ten zdobywa już władzę, Uranos wraz z Ziemią przepowiadają mu, jakiego potomstwa może się spodziewać z obcowania ze swą pierwszą małżonką, Metydą (Metis). Mianowicie najpierw urodzi mu ona silną boginię, a później potężnego boga, który pokona własnego ojca. Dzięki tej przepowiedni Zeus zapobiega takiemu rozwiązaniu. Jego rzymskim odpowiednikiem był Coelus.