Centaurowie w mitologii greckiej stanowili plemię dzikich istot o końskich ciałach, lecz z ludzkim torsem i głową w miejsce szyi i głowy końskiej. Zamieszkiwać mieli góry Tesalii, Arkadii i Elidy.
Protoplastami greckich centaurów były mezopotamskie sfinksy, wyobrażane jako połączenie człowieka i konia. Zasadniczo dzicy, nieokrzesani i niegościnni, z kilkoma wyjątkami (na przykład Chiron). Potomstwo Kentaurosa, zrodzonego ze związku Iksjona z obrazem z chmur Hery, którą zesłał mu Zeus aby zaspokoić jego żądze.
Czasem spotyka się w niektórych opracowaniach Bucefocentaury będące wariantem klasycznego centaura. Zamiast konia występuje tam byk czyli bucefocentaur to istota z mitologi greckiej wyglądająca jak byk, który zamiast głowy ma ciało człowieka od pasa w górę.
Przebywając na dworze króla Lapitów Pejritoosa, jako jego weselni goście z powodu nadmiaru wypitego przez nich wina wszczęli bójkę. Walkę z nimi podjęli znani mityczni herosi: Herakles, Nestor i Tezeusz. Walka Centaurów z Lapitami znana była pod nazwą Centauromachia.
Wizerunki centaurów można odnaleźć na metopach Partenonu, w Tezejonie oraz w malarstwie ściennym w Pompejach.
Centaur